Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΟΥΤΟΠΙΩΝ

11,16


Η λέξη “ουτοπία” ήταν για πολύν καιρό συνώνυμη του εξωπραγματικού και του ανέφικτου. Θεωρήσαμε την ουτοπία αντίθετο του πραγματικού κόσμου. Κι όμως, αυτό, που κάνει υποφερτό τον πραγματικό κόσμο, είναι οι ουτοπίες μας: οι άνθρωποι κατοικούν εν τέλει τις πόλεις που ονειρεύονται.

Κερδίζεις: 4,79 (-30%)
Κωδικός προϊόντος: EL013-020 Κατηγορίες: , Ετικέτα:

Description

Η λέξη “ουτοπία” ήταν για πολύν καιρό συνώνυμη του εξωπραγματικού και του ανέφικτου. Θεωρήσαμε την ουτοπία αντίθετο του πραγματικού κόσμου. Κι όμως, αυτό, που κάνει υποφερτό τον πραγματικό κόσμο, είναι οι ουτοπίες μας: οι άνθρωποι κατοικούν εν τέλει τις πόλεις που ονειρεύονται. ‘Όσο περισσότερο αντιδρούν οι άνθρωποι στο περιβάλλον τους και το τροποποιούν με βάση ένα ανθρώπινο σχέδιο, τόσο περισσότερο ζουν στην ουτοπία, μα όταν υπάρχει ρήγμα ανάμεσα στον κόσμο των οικονομικών συναλλαγών και τον υψιπετή κόσμο της ουτοπίας, αντιλαμβανόμαστε τον ρόλο που έπαιξε στη ζωή μας η θέληση για ουτοπία και βλέπουμε την ουτοπία μας ως ξεχωριστή πραγματικότητα. Αυτήν ακριβώς την ξεχωριστή πραγματικότητα θα εξερευνήσουμε στο βιβλίο μας – την Ουτοπία ως αυθύπαρκτο κόσμο, διαιρεμένο σε ιδεώδεις πολιτείες, με όλες της τις κοινότητες αρμαθιασμένες σε περήφανες πόλεις, που θαρρετά αποσκοπούν στην καλή ζωή.

Λεπτομέρειες βιβλίου

Βάρος 0,300 g
Διαστάσεις 24 × 17 cm
ISBN

9789608480261

Έτος έκδοσης

Μεταφραστής

Σελίδες

Πρωτότυπος τίτλος

THE STORY OF UTOPIAS

Συγγραφέας

ΜΑΜΦΟΡΝΤ ΛΟΥΙΣ (MUMFORD LEWIS)

Εκδότης

ΝΗΣΙΔΕΣ

Κριτικές

Κριτικές

Δεν υπάρχουν ακόμα κριτικές.

Γίνετε ο πρώτος που θα γράψει κριτική για το “Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΟΥΤΟΠΙΩΝ”

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Editorial Review

Ο Μάμφορντ διακρίνει τις ουτοπίες φυγής από τις ουτοπίες ανασυγκρότησης, τις ατομικιστικές από εκείνες που είναι προσανατολισμένες στο μέλλον. Δεν του διαφεύγει, πάντως, ότι τα ουτοπικά οράματα μπορεί εύκολα να εκτραπούν σε εφιάλτες: από τη θρησκευτική σημασία που μπορεί να τους δοθεί, από τον συγκεντρωτισμό, από την τεχνολογική ανάπτυξη, από την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να ρυθμιστούν υποδειγματικά οι ατομικές συμπεριφορές και οι κοινωνικές σχέσεις.
Με τους φόβους και τις επιφυλάξεις του (λ.χ. ότι η ουτοπία δεν μπορεί να είναι εθνική ή εθνικιστική, όπως δεν μπορεί να είναι και επαναστατική ή ταξική), ο Μάμφορντ πίστευε ότι από τη μελέτη των ουτοπιών μπορούμε να διδαχθούμε πώς να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα υπό το φως της μετάπλασης και της αναδιαμόρφωσής τους.

(Γιώργος Κορδομενίδης, ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ, 11/6/2000)

 

Η έμφαση του στοχαστή στη σημασία της τοπικής και περιφερειακής κοινότητας, σε αντίθεση με το κράτος, τον κάνει έναν επίγονο του Θορό και του ιδιότυπου αμερικάνικου αναρχισμού του. Αλλά ο Μάμφορντ δεν παύει να διεκδικεί και τη μεγαλούπολη για τη δική του ουτοπία. Αυτό που αντλεί από τις ουτοπικές παραδόσεις δεν είναι οδηγίες για δράση και συνταγές γενικής ευτυχίας. Είναι περισσότερο η ώθηση για έμπνευση νέων μορφών αγαθού βίου, νέων ειδώλων πολιτισμού.

Η ανάγκη του αυτή στηρίζεται στην κεντρική ιδέα του βιβλίου: πως από την έρευνα των ουτοπιών μπορούμε να μάθουμε περισσότερα για την πραγματικότητά μας. Να μάθουμε, κυρίως, να κοιτάμε τα πράγματα στο φως της μετάπλασης και αναδιαμόρφωσής τους. Έτσι, λέει ο Μάμφορντ, θα απαλλαγούμε και από τις "κίβδηλες ουτοπίες", εννοώντας τους ολοκληρωτικούς μύθους.

(Νικόλας Σεβαστάκης, Βιβλιοθήκη της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, 9/10/1998)